سندروم فقدان دندان یا هیپودنشیا
آیا تا به حال در مورد افرادی که با دندان های از دست رفته به دنیا می آیند، چیزی شنیده اید، به این حالت هیپودنشیا یا سندروم فقدان دندان می‌گوییم. هیپودنشیا یک ناهنجاری دندانی است که در آن یک تا شش دندان دائمی رشد نمی کنند. اینها می تواند دندان های شیری و دائمی (بزرگسالان) باشند و باعث ایجاد شکاف و فاصله بین دندان های موجود شوند. در این مقاله علل، اثرات و درمان های موجود دندانهای سندروم فقدان دندان را بررسی می کنیم. این مقاله توسط دکتر مژگان آزادخواه، دندانپزشک در تهران، نوشته شده است. با ما همراه باشید.
آشنایی با پدیده سندروم فقدان دندان
هیپودنشیا، که اغلب از والدین بیولوژیکی به ارث می رسد، گاهی اوقات در صورتی رخ می دهد که نوزادان و کودکان خردسال در مرحله رشد دندان خود بیماری، عفونت یا درمان خاصی داشته باشند. این نوعی آژنزیس دندانی است و محدود به ناحیه خاصی از دهان نیست. شایع ترین دندان های از دست رفته شامل دندان های ثنایای جانبی فوقانی، پیش آسیابهای دوم بالا و پیش آسیابهای دوم پایینی هستند.
- اثرات
هیپودنشیا می تواند از راه های مختلفی بر سلامت دهان و دندان شما تأثیر بگذارد. از دست دادن دندان ها می تواند در توانایی شما برای خوردن و صحبت کردن اختلال ایجاد کند. همچنین ممکن است باعث آسیب لثه و رشد ناکافی استخوان فک شود که می تواند منجر به توسعه نیافتگی فک شما شود و آن را کوچکتر از آنچه باید باشد نشان می دهد. علاوه بر این، افراد مبتلا به هیپودنشیا ممکن است دندان‌هایی به شکل میخ یا کوچکتر از آن داشته باشند.
- تشخیص
اگر دکتر مشکوک به سندروم فقدان دندان باشد، می‌تواند با اشعه ایکس آن را تایید کند. در طول معاینه، دندانپزشک به دنبال سایر علائم هیپودنشیا از جمله دندانهای کوچک، دندانهای گیره‌ای شکل و فاصله بین دندان‌ها باید بگردد.
لینک مفید: عصب کشی دندان عقل
برخی از علل شایع سندروم فقدان دندان
- شایع ترین علت هیپودنشیا وراثت است، به این معنی که والدین بیولوژیکی این بیماری را به فرزندان خود منتقل می کنند. هیپودنشیا همچنین می‌تواند در نتیجه برخی بیماری‌ها، عفونت‌ها یا درمان‌هایی مانند شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی رخ دهد که فرد در مرحله رشد دندان قرار داشته باشد.
- در برخی موارد، هیپودنشیا می تواند با اختلالات ژنتیکی خاصی مانند سندرم داون یا دیسپلازی اکتودرمی همراه باشد. این اختلالات ژنتیکی اغلب شامل ناهنجاری‌هایی در رشد بافت‌ها و اندام‌های مختلف از جمله دندان‌ها می‌شوند.
- عوامل محیطی نیز می توانند در ایجاد هیپودنشیا نقش داشته باشند. به عنوان مثال، برخی از داروهای مصرف شده در دوران بارداری، مانند تالیدومید، با خطر بالاتر هیپودنشیا در کودک در حال رشد همراه است. به طور مشابه، شیمی درمانی و پرتودرمانی در اوایل دوران نوزادی با ایجاد هیپودنشیامرتبط است.
- سلول های تاج عصبی که در رشد استخوان های جمجمه صورت، غضروف، اعصاب و بافت همبند نقش دارند، به سطوح بالای استرس اکسیداتیو بسیار حساس هستند. این استرس می تواند به دلیل عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد شود. به عنوان مثال، سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض الکل در دوران بارداری به عنوان عوامل خطر برای برخی از ناهنجاری های جمجمه-صورتی، از جمله هیپودنشیا مطرح شده است.
در نتیجه، علل هیپودنشیا چند عاملی هستند و ممکن است شامل استعداد ژنتیکی، تأثیرات محیطی یا ترکیبی از هر دو باشد. مکانیسم های دقیق منتهی به این وضعیت هنوز در دست بررسی است و تحقیقات بیشتری برای درک کامل تعامل پیچیده عوامل دخیل در رشد دندان مورد نیاز است.سندروم فقدان دندانچگونه بر سلامت دهان تأثیر می گذارد؟
هیپودنشیا یا عدم وجود یک تا شش دندان می تواند تاثیر قابل توجهی بر سلامت دهان و دندان داشته باشد. این بیماری می تواند در توانایی غذا خوردن و صحبت کردن اختلال ایجاد کند و همچنین ممکن است باعث آسیب لثه و رشد ناکافی استخوان فک شود. این عدم رشد استخوان می تواند منجر به توسعه نیافتگی فک شود و آن را کوچکتر از آنچه باید باشد نشان می دهد. افراد مبتلا به هیپودنشیا ممکن است دندان‌هایی به شکل میخ یا کوچکتر از حد متوسط داشته باشند و همچنین ممکن است بین دندانهای موجود خود دارای شکاف و فاصله باشند.
اطلاعات پزشکی: دندانپزشک ترمیمی خوب
هیپودنشیا همچنین می تواند تأثیر روانی اجتماعی داشته باشد و بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان افراد تأثیر بگذارد. بیماران مبتلا به هیپودنشیا اغلب شکایت خود را در رابطه با فاصله بین دندان ها، اختلال در زیبایی و از دست دادن دندان ها ابراز می کنند. وسعت شکایات با شدت بیماری و تعداد دندان های دائمی از دست رفته مرتبط است.مشخص شده است که بیماران مبتلا به هیپودنشیادر جویدن مشکل بیشتری دارند.
علاوه بر این، هیپودنشیا می تواند با سایر ناهنجاری های دندانی همراه باشد که می تواند سلامت دهان و دندان فرد را پیچیده تر کند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به هیپودنشیا اغلب با میکرودنشیا یا دندانهای کوچکتر، جابجایی دندانهای دائمی، دندانهای دائمی خارج از قسمت خود و زیر اککلوژن دندانهای آسیاب درگیر هستند. این ویژگی‌های دندانی می‌تواند توانبخشی دندان را پیچیده کند، به‌ویژه در موارد هیپودنشیا شدید که ممکن است بارزتر باشند و دهانه‌های بی‌دندان طولانی‌تر باشند.
به طور خلاصه، هیپودنشیا می تواند اثرات قابل توجهی بر سلامت دهان و دندان فرد داشته باشد، از جمله جنبه های عملکردی، زیبایی شناختی و روانی اجتماعی. برای افراد مبتلا به هیپودنشیا مهم است که به دنبال مراقبت های دندانپزشکی حرفه ای برای مدیریت این اثرات و حفظ سلامت دهان و دندان باشند.
درمان سندروم فقدان دندان
هیپودنشیا یا از دست دادن دندان ها را می توان با انواع روش های دندانپزشکی درمان کرد. رویکرد درمانی به شدت بیماری، سن بیمار و نیازهای خاص او بستگی دارد. در اینجا به برخی از گزینه های رایج درمانی اشاره می‌کنیم:
- پروتزهای جزئی: برای کودکان مبتلا به هیپودنشیا، دندان مصنوعی جزئی معمولاً اولین گزینه درمانی است. این پروتزها می توانند فضاهای باقی مانده از دندان های از دست رفته را پر کنند و به بازیابی توانایی غذا خوردن و صحبت کردن بیمار کمک کنند. همانطور که بیمار رشد می کند، می توان آنها را با یک مجموعه کامل از دندان مصنوعی یا سایر درمان ها جایگزین کرد.
- پل و پروتز: برای بزرگسالان مبتلا به هیپودنشیا، بریج و دندان مصنوعی گزینه های درمانی رایجی هستند. اینها می توانند فضاهای باقی مانده از دندان های از دست رفته را پر کنند و به بازیابی توانایی غذا خوردن و صحبت کردن بیمار کمک کنند. بریج ها وسایل ثابتی هستند که روی دندان ها در دو طرف شکاف چسبانده می شوند، در حالی که پروتزها وسایل متحرکی هستند که روی دندان های باقی مانده قرار می گیرند.
- ایمپلنت های دندانی: ایمپلنت های دندانی را می توان برای جایگزینی دندان های از دست رفته در بزرگسالان استفاده کرد. اینها ابزارهای جراحی هستند که در استخوان فک کاشته می شوند و برای حمایت از تاج یا بریج دندان استفاده می شوند. ایمپلنت ها می توانند پایه ای قوی و پایدار برای دندان جایگزین یا پروتز فراهم کنند.
- درمان ارتودنسی: در برخی موارد می توان از درمان ارتودنسی برای مدیریت عوارض هیپودنشیا استفاده کرد. این می تواند شامل استفاده از بریس ها یا وسایلی برای تراز مجدد دندان ها و بستن شکاف های ناشی از از دست دادن دندان ها باشد. با این حال، درمان ارتودنسی معمولاً برای موارد شدیدتر هیپودنشیا به کار می‌رود. پیشنهاد ما مراجعه به متخصص ارتودنسی تهران، و درمان تحت نظر دکتر مژگان آزادخواه می‌باشد.
- خودپیوند: در برخی موارد، دندان از دست رفته را می توان با پیوند یک دندان سالم از قسمت دیگری از دهان جایگزین کرد. این روش معمولاً در مواردی استفاده می‌شود که بیمار دندان سالمی دارد که می‌توان از آن برای پیوند استفاده کرد.
- کشیدن دندان: در برخی موارد، دندان از دست رفته را می توان با پروتراکشن جایگزین کرد که شامل حرکت دندان به سمت جلو برای پر کردن شکاف است. این روش معمولاً در مواردی استفاده می شود که دندان سالمی وجود دارد که می توان برای پر کردن شکاف حرکت داد.
توجه به این نکته ضروری است که درمان هیپودنشیا باید بر اساس نیازها و شرایط خاص بیمار شخصی سازی شود. بنابراین، توصیه می شود برای تعیین بهترین گزینه درمانی برای هر مورد، با یک دندانپزشک مشورت کنید.
آنچه گفتیم…
در حالی که هیپودنشیا یک بیماری مادرزادی است و نمی توان از آن پیشگیری کرد، می توان آن را به طور موثر با درمان شخصی دندانپزشکی مدیریت کرد. اگر شما یا فرزندتان هیپودنشیا دارید، مهم است که با دندانپزشک خود در مورد گزینه هایی که می توانند لبخند، اعتماد به نفس و کیفیت زندگی شما را بازگردانند، صحبت کنید. ویزیت منظم دندانپزشکی و بررسی وجود دندان های دائمی از دست رفته، نظارت بر رشد و پیشرفت، و ارائه توصیه هایی برای زمان بندی مناسب و گزینه های درمانی برای مدیریت دندان های از دست رفته یا بد رویش کمک می کند.
اطلاعات بیشتر: هزینه ایمپلنت دندان
