بسیاری از بیماران مبتلا به پوکی استخوان نگران هستند که آیا ایمپلنت دندان برای آنها قابل انجام است یا خیر. در جواب به این سوال باید پاسخ دهیم که خوشبختانه، ابتلا به پوکی استخوان فرد را از کاشت ایمپلنت محروم نمی کند. در واقع با توجه به ارتباط ایمپلنت و پوکی استخوان، کاشت دندان اغلب برای بیماران پوکی استخوان توصیه می شود، زیرا ایمپلنت باعث تحریک بازسازی بافت استخوانی و افزایش تراکم استخوان در ناحیه مورد نظر می شود. در ادامه توضیح خواهیم داد که این بازسازی چگونه صورت خواهد گرفت
مقدمه
ایمپلنت های دندانی به‌عنوان اصلی‌ترین و گسترده‌ترین راه‌حل برای ترمیم دندان‌های از دست رفته یا آسیب‌دیده شناخته می‌شوند و به دلیل اثربخشی و حس طبیعی خود محبوبیت زیادی به دست آورده‌اند. البته این موضوع را باید در نظر گرفت که موفقیت ایمپلنت‌های دندانی به سالم بودن سایر اعضای مرتبط یعنی استخوان فک و بافت لثه نیز بستگی دارد. به عبارت دیگر استخوان فک قوی و بافت لثه سالم در زمینه موفقیت ایمپلنت دندانی نقش محوری دارند.
با این حال، زمانی که یک بیمار با کاهش قابل توجه تراکم استخوان مواجه می شود، یک چالش بزرگ ایجاد می شود و آن عدم وجود استحکام لازم برای جذب بهینه ایمپلنت های دندانی است. در نتیجه این سوال مطرح می شود: آیا تحلیل شدید استخوان فک مانعی برای ایمپلنت های دندانی است؟ در ادامه، آیا راهی برای رسیدگی و اصلاح وضعیت موجود که بتواند ایمپلنت های دندانی را به گزینه ای مناسب و موفق تبدیل کند وجود دارد؟
لینک مفید: بهترین متخصص ایمپلنت دندان
به مشاوره نیاز دارید؟
فرم مشاوره و رزرو وقت
ارتباط بین پوکی استخوان و ایمپلنت
همانطور که میدانید ایمپلنت‌های دندانی که با پیچ‌های کوچک به استخوان فک و لثه‌های بیمار متصل می‌شوند، برای عملکرد بهینه، ساختار استخوانی محکم و سازگار را ضروری می‌کنند. لذا حمایت و انطباق بدن با یک “قسمت” تازه اضافه شده، موضوع بسیار مهمی است که باید مورد توجه قرار بگیرد. این قضیه در مورد ایمپلنت های دندانی نیز صادق است.
در سناریوهایی که ایمپلنت‌های دندانی گزینه نهایی درمان برای شما در نظر گرفته شود، ممکن است با این موضوع روبرو شوید که استخوان‌های فک شما فاقد تراکم یا ساختار لازم برای کاشت موفقیت‌آمیز دندان است. این مشکل به دلیل ماهیت پویای استخوان فک به وجود می آید که برای انطباق با محیط خود دستخوش تغییراتی می شود. به طور خاص، زمانی که دندانی از دست می‌رود، استخوان فک تحت فرآیندی قرار می‌گیرد که به عنوان تحلیل استخوان شناخته می‌شود. این عارضه منجر به کاهش قابل توجهی در استحکام استخوان فک شده و درنتیجه فرورفتگی و کوچک شدن استخوان فک دور از انتظار نخواهد بود، زیرا استخوان فک دیگر وظیفه حمایت از دندان غایب را نخواهد داشت.
مواد مغذی که زمانی برای حفظ دندان از دست رفته تخصیص داده شده بودند به سایر نواحی حفره دهان هدایت می شوند. در نتیجه، این توزیع مجدد منجر به کاهش تراکم استخوان فک می شود. با کاهش استحکام استخوان فک، حمایت کافی از ایمپلنت‌های جدید انجان نخواهد شد و درنتیجه برای افرادی که به دنبال ترمیم دندان در موارد از دست دادن قابل توجه دندان هستند، چالشی ایجاد می‌کند.
لینک مفید: ایمپلنت زیگومات چیست؟
درک این تداخل پیچیده بین از دست دادن دندان و تغییرات استخوان فک، ایجاب می‌کند که ارزیابی تراکم و ساختار استخوان موجود قبل از شروع روش‌های کاشت دندان بطور کامل مورد بررسی قرار بگیرد. دندانپزشکان، با همکاری جراحان فک و صورت، ممکن است از تکنیک های تصویربرداری پیشرفته و ابزارهای تشخیصی برای ارزیابی تراکم و یکپارچگی استخوان فک استفاده کنند. این ارزیابی جامع آنها را قادر می‌سازد تا برنامه‌های درمانی شخصی‌سازی شده را با استراتژی‌هایی مانند پیوند استخوان، برای تقویت استخوان فک و ایجاد پایه‌ای مناسب برای کاشت دندان موفق، تدوین کنند.
لینک مفید: اپن بایت: علل و راههای درمانی
در اصل، رابطه همزیستی بین ایمپلنت‌های دندانی و استخوان فک پشتیبان شامل یک تعادل دوطرفه است، جایی که مکانیسم‌های تطبیقی بدن باید در نظر گرفته شود و در صورت لزوم، از طریق روش‌های دندانپزشکی نوآورانه برای اطمینان از طول عمر و اثربخشی فرآیند کاشت، بررسی شود.
مطلب مفید: آیا ایمپلنت فوری دندان مضر است؟
روش های بازگشت تراکم استخوان
در دوران گذشته، افرادی که با تراکم استخوان ناکافی دست و پنجه نرم می کردند با موانع غیرقابل حلی در پیگیری ایمپلنت های دندانی مواجه بودند. با این حال، به لطف پیشرفت های تکنولوژیکی و پیشرفت های علم پزشکی، چشم انداز درمان به طور قابل توجهی تکامل یافته است. امروزه، افرادی که با ساختارهای استخوانی آسیب‌دیده یا تراکم استخوان فک کاهش یافته مواجه هستند، در طیف وسیعی از گزینه‌های درمانی موجود برای انجام موفقیت‌آمیز ایمپلنت‌های دندانی روبرو هستند. این تغییرات بر رویکردهای نوآورانه پزشکی تاکید می کند و امکانات جدیدی را برای افرادی که در گذشته واجد شرایط ایمپلنت دندانی نبودند ارائه می دهد. در اینجا برخی موارد درمانی معمول را ذکر می‌کنیم.
لینک مفید: حفره های دندانی
پیوند استخوان
در انجام عمل پیوند، یک استخوان آسیب دیده یا استخوان با تراکم کم با مواد استخوانی از قسمت دیگری از بدن ترکیب شده و به تدریج مقدار مشخصی از تراکم و استحکام را به استخوان آسیب دیده باز می گرداند. بطور خاص جهت انجام ایمپلنت های دندانی، جراحان می توانند مواد استخوانی را از بدن بیمار (طور معمول استخوان درشت نی، استخوان لگن، یا سایر قسمت های استخوان فک) جدا کرده و آن را به قسمتی از استخوان مورد نیاز برای حمایت از ایمپلنت دندان پیوند بزنند. برخی از دندانپزشکان از مواد استخوانی که توسط اهداکنندگان دیگر تهیه شده است یا حتی از استخوان مصنوعی که به صورت تجاری تولید می شود استفاده می کنند.
پس از اینکه استخوان فک تراکم کافی را به دست آورد، دندانپزشک می تواند با خیال راحت ایمپلنت دندانی جدید را روی آن ناحیه اعمال کند.
ایمپلنت زیگوماتیک
یک راه حل جایگزین برای بازگرداندن تراکم استخوان از دست رفته ایمپلنت زیگوماتیک است. این روش یکی از انواع ایمپلنت دندان است. این روش ایمپلنت را در استخوان زایگوما لنگر می کند. استخوان زایگوما یا استخوان گونه، قسمتی از استخوان فک می‌باشد که به گونه نزدیکتر است و تراکم بالایی دارد
ایمپلنت های زیگوماتیک مانند پیوند شامل توزیع مجدد یا استفاده مجدد از مواد استخوانی خارجی نیستند. آنها معمولاً به مدت زمان بهبودی مانند پیوند استخوان نیاز ندارند، که می تواند بین شش تا دوازده ماه زمان بهبودی طول بکشد. بهبودی معمول از ایمپلنت های زیگوماتیک می تواند حدود چهار ماه طول بکشد.
خلاصه
کمبود تراکم استخوان مانعی برای دریافت ایمپلنت های دندانی است که بسیاری از افراد به آن نیاز دارند، اما می توان مشکلات مربوط به حمایت ناکافی از استخوان فک را ترمیم کرد. اگر می خواهید در مورد گزینه های خود بیشتر بدانید، یک قرار ملاقات با دکتر مژگان آزاخواه، متخصص ایمپلنت در تهران، ترتیب داده و درمورد نحوه انجام ایمپلنت درمانی خود مشاوره لازم را دریافت نمایید
مطالعه بیشتر: متخصص دندانپزشکی ترمیمی
